Το Δεκέμβριο του 2008 το κέντρο της Αθήνας δοκιμάζονταν από συνεχή, σφοδρά επεισόδια βίας με εμπλεκόμενους μεταξύ άλλων, παιδιά, έφηβους, νεαρούς ανθρώπους. Ανθρώπους, οι οποίοι ένιωθαν ότι ένα ολόκληρο κοινωνικό σύστημα βρίσκονταν απέναντί τους. Νέους ανθρώπους, οι οποίοι εξέφραζαν με βίαιο τρόπο την εναντίωσή τους σε ένα κοινωνικό σύστημα που τους απομόνωνε, σ’ έναν κόσμο που δεν τους άρεσε και στον οποίον αντιδρούσαν με τον πιο δραματικό τρόμο, συμμετέχοντας στην ασχήμια του. Οι εικόνες της τυφλής βίας που εκφράζονταν από νέους ανθρώπους αποτύπωνε την απελπισία και την έλλειψη κατεύθυνσης μιας ολόκληρης γενιάς και τη θλιβερή διαπίστωση ότι μόλις είχε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, το οποίο δε θα έκλεινε εάν σε όλη αυτή την εξαθλίωση δεν υπήρχε κατανόηση και βούληση για δράσεις, οι οποίες θα συνέβαλαν σ’ ένα σκοπό: Στη μεταστροφή της πεποίθησης που είχε διαμορφωθεί στους νέους ανθρώπους πως η κοινωνία αποτελούσε τον εχθρό και πως με αυτόν τον εχθρό θα έπρεπε να βρίσκονταν σε συνεχή πόλεμο… έναν πόλεμο με απώλειες, έναν πόλεμο μόνο με ηττημένους.

Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Τον είδαν κάποιοι άνθρωποι που ένιωσαν ντροπή για όσα κληροδοτήθηκαν στη νέα γενιά και προκάλεσαν τόσο θυμό. Τον οραματίστηκαν κάποιοι γονείς ή μη, που ζούσαν στην καθημερινότητά τους, στο κέντρο της πόλης, ένα πεδίο μάχης να πάλλεται από ζωή που ήθελε να γίνει θάνατος. Τον εμπνεύστηκαν κάποιοι επαγγελματίες που θεώρησαν τους εαυτούς τους συνυπεύθυνους για ό,τι διαδραματίζονταν και… αντέδρασαν. Με μια ιδέα που ονόμασαν Future Leaders και η οποία με τη δική της συμβολή θα μπορούσε να εισβάλλει στη ζωή και στο  μυαλό εκατοντάδων νέων ανθρώπων, δεκάδων ενήλικων επιτυχημένων στελεχών και πολλών ακόμη ανθρώπων που στέκονται κυριολεκτικά στο περιθώριο κάποιοι προσμένοντας, και κάποιοι άλλοι χωρίς καμιά ελπίδα, ένα χέρι βοήθειας για μία καλύτερη ποιότητα μιας ζωής με αντικειμενική δυσχέρεια, με πραγματικό πόνο, με αναπόδραστα, «πραγματικά» προβλήματα.

Η ιδέα ξεκίνησε από τον τότε επικεφαλής της ΗΑΥ GROUP Κρις Αμιράλη και σήμερα πρόεδρο της BETTER FUTURE και ήταν απλή και ιδιοφυής: Νεαροί άνθρωποι που μόλις είχαν ολοκληρώσει τις σπουδές τους με πτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς τίτλους καλούνταν να βοηθήσουν Μη Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς να λειτουργήσουν καλύτερα, να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να ακουστούν, να κινητοποιήσουν για να μπορέσουν να βρουν υποστηρικτές στο έργο τους, για να διευκολύνουν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων σε ανάγκη. Μαζί τους, ενδιάμεσοι και πολύτιμοι βοηθοί, στελέχη με πείρα, που καλούνταν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, τις γνώσεις τους και την τεχνογνωσία τους για «καλό» σκοπό. Ένα τρίγωνο αλληλοϋποστήριξης με αμοιβαία οφέλη για όλους.

Οι νέοι επιλέχθηκαν όχι μόνο για την αριστεία τους στους τομείς των σπουδών τους αλλά και για την ποιότητα του χαρακτήρα τους, για την επιθυμία τους να προσφέρουν με τις γνώσεις τους, με τις δυνάμεις τους, στην κοινωνία. Για την ανάγκη τους να επιστρέψουν σε αυτούς που τους χρειάζονταν ό,τι οι ίδιοι είχαν πάρει απλόχερα. Δεκάδες στελέχη από 50 περίπου «μεγάλες» εταιρίες από τον εμπορικό κλάδο, βιομηχανίες, εταιρίες παροχής υπηρεσιών, προθυμοποιήθηκαν να βοηθήσουν, να γίνουν οι «σύμβουλοι» των νέων αυτών ανθρώπων συμβάλλοντας άμεσα στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Ταυτόχρονα, νέοι και παλιοί επαγγελματίες, άπειροι και έμπειροι, συνένωναν τις δυνάμεις τους για το «καλό» των ανθρώπων που είχαν ανάγκη και την ίδια στιγμή, για το δικό τους καλό.

«Κάθε χρόνο, όλοι οι μέντορες που ανεβαίνουν στο βήμα για να μιλήσουν για τη δική τους ιστορία μέσα σε αυτή την προσπάθεια, αναφέρονται με συγκίνηση για το πώς και το πόσο πολύ τους άλλαξε τη ζωή αυτή η σύμπραξη δυνάμεων. Δεν αντιμετώπιζαν πλέον τους νέους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Δεν έβλεπαν το ρόλο τους στο εργασιακό τους περιβάλλον, όπως και πριν. Ένιωθαν την ανάγκη να εξελίσσονται και να προχωρούν. Εργάζονταν για την ανακούφιση του πόνου ανθρώπων που δεν μπορούσαν, ακόμη και αν ήθελαν, να λειτουργήσουν αυτόνομα και να εξελιχθούν. Συνειδητοποιούσαν τις απεριόριστες δυνατότητες που είχαν. Ένιωθαν τη δυναμική τους και επιθυμούσαν να την εντάξουν στο δικό τους εργασιακό χώρο. Αντιλαμβάνονταν πλέον ότι η γνώση θέλει και ορμή για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά».

Απ’ όλη αυτή την προσπάθεια υπήρξε παράλληλο όφελος για τους νέους ανθρώπους που είχαν δημιουργήσει ένα «δίκτυο» γνωριμίας και επικοινωνίας με συνομηλίκους τους, νέους ανθρώπους από διαφορετικά σημεία εκκίνησης, αλλά και «δίκτυο» με τα στελέχη με τα οποία είχαν συνεργαστεί, στελέχη που θα μπορούσαν να συνεχίζουν να τους κατευθύνουν και ίσως να συνεργαστούν επαγγελματικά μαζί τους.

«Μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία κάναμε τα παιδιά μας, τους συμμετέχοντες στο Future Leaders, ενεργό κομμάτι του μέλλοντος και κυρίως τους επιβεβαιώσαμε το αντίθετο απ’ αυτό που πίστευαν. Ήμασταν εκεί, μαζί τους, για να τους βοηθήσουμε. Δεν ήμασταν απέναντί τους, ούτε απόντες στη ζωή τους. Ήμασταν αρωγοί στην προσπάθειά τους και παραμένουμε εδώ για να μη νιώσουν ξανά απελπισία, θυμό, οργή, απόσταση από την εξουσία και από το κράτος».

Όλη αυτή η θαυμαστή προσπάθεια συνεπήρε από την πρώτη στιγμή εταιρείες που είχαν την ικανότητα να μοιραστούν το όραμά της και ν’ ανέβουν άρμα της. Ο όμιλος ΤΙΤΑΝ, η ΑΒ Βασιλόπουλος, Better Future, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, η Hay Group, η Μινέρβα Ελαιουργική, η Sprint Communications, το Ίδρυμα Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου και στη συνέχεια και άλλες εταιρίες όπως PWC, Aon Hewitt, McKinsey, KPMG, Summit , προσέφεραν έμπρακτη στήριξη για την υλοποίηση των δράσεων της Future Leaders και έγιναν οι πολύτιμοι συνέταιροι που μοιράζονται την αγωνία, τα εμπόδια και τις δυσκολίες και απολαμβάνουν από κοινού τους θαυμαστούς καρπούς που αποφέρουν οι δράσεις αυτές για όλους τους συμμετέχοντες.

«Στην Ελλάδα περιβαλλόμαστε από έναν τεράστιο, απύθμενο πολιτισμό, τον οποίο συχνά παραγνωρίζουμε, σαν κάτι ανούσιο. Με τον ίδιο τρόπο, συναντάμε συχνά ανθρώπους που μέσα από ιδρύματα και θεσμούς κάνουν εξαιρετική δουλειά, παράγουν έργο, προάγουν τον πολιτισμό, και τους προσπερνάμε χωρίς ν’ αντιλαμβανόμαστε την αξία, ακόμη και το μεγαλείο τους. Πρέπει να κοντοσταθείς και ν’ αναλογιστείς τι κάνουν και τότε μόνο αρχίζεις ν’ αντιλαμβάνεσαι πόσο σπουδαίο είναι. Το  Ίδρυμα Παύλου& Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου διευκολύνει τη γνώση, παράγει γνώση και εργάζεσαι για λογαριασμό της γνώσης και το κάνει με προσήλωση, με αφοσίωση και κυρίως με ποιότητα. Η σύμπλευση μας ήταν αποκάλυψη που μας συνεπήρε. Τους έχουμε δίπλα μας και αυτό είναι σπουδαίο».

*Συζήτηση με την κ. Άννα Μαμαλάκη, Στέλεχος που συνεισέφερε στην πρωτοβουλία Future Leaders. Διευθύντρια Δέσμευσης Εργαζομένων Ανθρώπινου Δυναμικού Ομίλου ΤΙΤΑΝ.