Τμήμα του επιτύμβιου αναγλύφου συνανήκουν με θραύσμα του Μουσείου Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου

Μνημόνιο συνεργασίας υπογράφτηκε μεταξύ του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλου Γερουλάνου και του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του Μουσείου J. Paul Getty. Σκοπός της συνεργασίας των δύο φορέων είναι η συστηματική ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας, η προβολή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, και η δέσμευση για την αποτροπή της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων.

Ως έμπρακτη απόδειξη της έναρξης μιας νέας περιόδου στις σχέσεις ανάμεσα στο Μουσείο Getty, το οποίο πλέον λειτουργεί με αναθεωρημένο πλαίσιο αρχών, και το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού αποτελεί η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου για τον επαναπατρισμό στην χώρα μας δύο πολύ σημαντικών αρχαιοτήτων. Πρόκειται για δύο τμήματα επιτύμβιου αναγλύφου και για μία ενεπίγραφη στήλη.

Α. Τα τμήματα του επιτύμβιου αναγλύφου (αρ. ευρ. Μουσείου Getty 73.ΑΑ.115) συνανήκουν με το θραύσμα αριθμ. 1168, το οποίο ανήκει στο Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου στην Αθήνα. Η ταύτιση των θραυσμάτων επισημάνθηκε ήδη το 1975. Στo επιτύμβιο απεικονίζονται δύο γυναικείες μορφές, η κυρία καθισμένη αριστερά και η δούλη εμπρός της που ακουμπά το δεξί της χέρι στο μάγουλο. Το έργο αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής αττικού εργαστηρίου. Το ανάγλυφο χρονολογείται στο τέλος του 5ου αι. π. Χ.

Β. Η ενεπίγραφη στήλη (αρ. ευρ. Μουσείου Getty 79.ΑΑ.113), φέρει κείμενο και στις τρεις πλευρές της, την κύρια όψη και τις δύο πλαϊνές. Πρόκειται για ημερολόγιο θυσιών και εορτών που τελούνταν στον Θορικό, στη ΝΑ Αττική, προς τιμήν θεοτήτων και τοπικών ηρώων. Χρονολογείται στο 430 – 420 π.Χ. Η επιγραφή αποτελείται από 65 στίχους. Το κείμενο είναι ελλιπές κατά το άνω αριστερό τμήμα του. Η στήλη περιήλθε στην κατοχή του Μουσείου το 1979. Εκ του περιεχομένου της η επιγραφή συγκαταλέγεται στα πολύ σημαντικά κείμενα του είδους της.

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου, η Συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου στο Ηρώδειο, για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί. Ο Σταύρος Ξαρχάκος με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής και τις ερμηνεύτριες Έλλη Πασπαλά, Μάρθα Φριντζήλα και Ηρώ Σαΐα καθήλωσαν κυριολεκτικά τους 5.000 παρευρισκομένους με τις μελωδίες και τις ερμηνείες τους.

Το κατάμεστο θέατρο σιγοτραγουδούσε γνώριμους στίχους του Νίκου Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Κώστα Φέρρη κ.ά., μελοποιημένους από το Μάνο Χατζηδάκι, το Μίκη Θεοδωράκη και το Σταύρο Ξαρχάκο δημιουργώντας μια μαγευτική ατμόσφαιρα υπό το φως της τελευταίας πανσελήνου του καλοκαιριού.

Όσοι παραβρέθηκαν στο Ηρώδειο απόλαυσαν μια μοναδική μουσική βραδιά ενισχύοντας ταυτόχρονα το έργο της Ένωσης Μαζί για το Παιδί και των 10 σωματείων της, για τα παιδιά σε ανάγκη. Όλα τα έσοδα από τα εισιτήρια θα διατεθούν για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί.

Το Ίδρυμα Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου ήταν χορηγός της εκδήλωσης.

Η ανασκαφική περίοδος στη θέση Μάντρα στη νησίδα Δεσποτικό διήρκησε από 2 Ιουνίου έως 8 Ιουλίου 2011. Στη θέση αυτή από το 2001 και υπό τη διεύθυνση του αρχαιολόγου της ΚΑ’ ΕΠΚΑ Γιάννου Κουράγιου ανασκάπτεται ένα εκτεταμένο αρχαϊκό ιερό αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα. Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των αρχαιολόγων-μελών της επιστημονικής ομάδας -Κορνηλία Νταϊφά, Σπύρο Πετρόπουλο, Θανάση Γκαρώνη -και φοιτητών από το Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Παράλληλα, συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά η μελέτη του αρχιτεκτονικού υλικού και των δώδεκα κτιρίων από την αρχιτέκτονα, καθηγήτρια του Πολυτεχνείου του Μονάχου Δρ. Aenne Ohnesorg και τη Δρ. Κατερίνα Παπαγιάννη.

Οι έρευνες πραγματοποιήθηκαν με τη χορηγία του Ιδρύματος Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου.

Περίληψη ευρημάτων 2011

Η φετινή ανασκαφική χρονιά επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις, καθώς εκτός από τα νέα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που ήρθαν στο φως, αποκαλύφθηκαν τμήματα αρχαϊκών αγαλμάτων, τα οποία μάλιστα συνανήκουν με τμήματα που είχαν βρεθεί τις προηγούμενες χρονιές.

Βρέθηκε εντοιχισμένος σε β΄ χρήση ο άνω κορμός αρχαϊκού κούρου -χωρίς το κεφάλι- κομμένος στο ύψος της μέσης. Το γλυπτό είχε τοποθετηθεί ανάποδα στο έδαφος και έφερε δύο μολυδβοχοημένες εντορμίες για την υποδοχή του στροφέα της θύρας. Ήταν σφηνωμένο με μαρμάρινους λίθους για την καλύτερη στήριξη της θύρας και η πίσω επιφάνειά του ήταν επεξεργασμένη με βελόνι, ώστε να εφάπτεται στην πλάκα του κατωφλιού. Ο κούρος έχει το αριστερό χέρι λυγισμένο πάνω στο θώρακα -χαρακτηριστικό γνώρισμα των παριανών εργαστηρίων γλυπτικής του τέλους του 6ου αι.π.Χ. Η αποκάλυψη του κούρου είναι πολύ σημαντική, καθώς είναι μόλις το τρίτο γλυπτό αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας κούρων. Ιδιαίτερα σημαντική για την μελέτη των πολυάριθμων θραυσμάτων γλυπτών που έχουν βρεθεί στο ιερό είναι η διαπίστωση ότι το παραπάνω θραύσμα συνανήκει με τον κάτω κορμό κούρου που είχε αποκαλυφθεί εντοιχισμένος σε τοίχο του Νότιου Συγκροτήματος το 2005! Στο ίδιο γλυπτό πιθανότατα πρέπει να αποδοθεί το κεφάλι κούρου που είχε βρεθεί το 2010.

Επίσης, αποκαλύφθηκαν δύο συνανήκοντα θραύσματα από το αριστερό πόδι αρχαϊκού κούρου φυσικού μεγέθους, σωζόμενο από την φτέρνα έως και την κνήμη. Τα θραύσματα σώζονται σε άριστη κατάσταση και δείχνουν την απαράμιλλη ποιότητα των γλυπτών των παριανών εργαστηρίων. Αυτά συνανήκουν με θραύσμα από το μηρό κούρου που είχε αποκαλυφθεί το 2005! Δίπλα σε αυτά βρέθηκε η πλίνθος της βάσης ενός άλλου κούρου, στην οποία σώζονται τρία δάκτυλα του δεξιού ποδιού. Η προσεχής μελέτη των τριάντα και πλέον μαρμάρινων βάσεων αγαλμάτων θα βοηθήσει στη ταύτιση της παραπάνω πλίνθου και του κούρου με μία από αυτές τις βάσεις.

Τέλος, περισυλλέγη μεγάλη ποσότητα κεραμικής αρχαϊκών, αλλά και γεωμετρικών χρόνων που υποδεικνύει τη χρήση του χώρου ήδη από την γεωμετρική περίοδο.

Για την αρχιτεκτονική:

Η έρευνα επικεντρώθηκε στο τειχισμένο Νότιο συγκρότημα και στο Λουτρό. Αποκαλύφθηκαν έξι νέοι τοίχοι, βαθύτερα θεμελιωμένοι από τους ήδη ορατούς του Νοτίου Συγκροτήματος και κάτω από το λουτρό, γεγονός που αποδεικνύει πως προϋπήρχε αυτών ακόμα ένα κτίσμα χρονολογούμενο στην πρώτη φάση λειτουργίας του ιερού (550π.Χ.).

Η έρευνα συνεχίστηκε στο ναόσχημο οικοδόμημα του τειχισμένου λατρευτικού περιβόλου του ιερού. Διαπιστώθηκε ότι αυτό εκτός από σηκό και άδυτο έχει και πρόδομο αποτελούμενο από πλακόστρωτο διάδρομο, τέσσερις μικρούς χώρους εκατέρωθεν αυτού και κατώφλι μεγάλων διαστάσεων.

Αποκαλύφθηκε η ιδιαίτερα ισχυρή θεμελίωση του στυλοβάτη του ναού (δωμάτια Α1-Α2) αποτελούμενη από μεγάλους δόμους γνευσίου μήκους 2 έως 4μ. τοποθετημένους σε δύο ή τρεις επάλληλες σειρές, συνολικού ύψους 1μ. Ο στυλοβάτης ανήκει στην κιονοστοιχία του ναού που κατασκευάστηκε γύρω στο 500π.Χ. Αυτή έφερε επτά κίονες ύψους 3,80μ.

Στη Βόρεια Πύλη του περιβόλου διαπιστώθηκαν έξι διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις και αποκαλύφθηκαν οι δύο εντορμίες της δίφυλλης θύρας της πρώτης φάσης που χρονολογείται στην αρχαϊκή περίοδο (550 αι.π.Χ).

Τσιμηντήρι: Εργασίες πραγματοποιήθηκαν και στο ακατοίκητο νησάκι Τσιμηντήρι, το οποίο κατά την αρχαιότητα ήταν ενωμένο με το Δεσποτικό, σχηματίζοντας έναν ισθμό, όπως μαρτυρά και ο βωμός της Εστίας Ισθμίας. Διαπιστώθηκε η ύπαρξη πέντε μεγάλων κτιρίων, κτισμένων από μεγάλους δόμους τοπικού δολομίτη, γνευσίου και σχιστόλιθους, αλλά ανασκάφηκε μόνο το ένα, το Κτίριο Α΄.

despotiko_dt_2011

Ένα χάλκινο ειδώλιο Μινωίτη, λατρευτή του 16ου π.Χ. αιώνα, περιδέραιο από αχάτη σφραγίδες, χάλκινα και οστέινα αντικείμενα είναι μεταξύ των πλούσιων ευρημάτων που έδωσε η φετινή ανασκαφή έναν από τους σημαντικότερους τομείς του ανακτορικού κτηρίου της Ζωμίνθου.

Η μινωική Ζώμινθος βρίσκεται στον Ψηλορείτη σε ύψος 1.187 μέτρων και κατοικήθηκε διαχρονικά από το 1800 π.Χ. μέχρι και την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Στα μινωικά χρόνια από τη Ζώμινθο περνούσε ο ιερός δρόμος που ξεκινούσε από το ανάκτορο της Κνωσού και κατέληγε στο ιερό σπήλαιο Ιδαίο Άντρο.

Την ανασκαφή διενήργησε μαζί με μια επιστημονική ομάδα πενήντα ατόμων και σε συνεργασία με το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, η αρχαιολόγος Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη με την υποστήριξη του Ιδρύματος Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου.

Περισσότερα